محاسب یار | مرجع فایل های حسابداری و حسابرسی | مرجع تخصصی فایل های حسابداری و حسابرسی
تجزیه و تحلیل صورت های مالی
استفاده کنندگان از صورتهای مالی عموما استفاده کنندگان برون سازمانی هستند(سهامداران، اعتبار دهندگان،بانکها) این اشخاص برای اینکه بهترین استفاده را از صورتهای مالی رو ببرند باید توانایی تجزیه و تحلیل صورتهای مالی (ترازنامه، سودو زیان، گردش وجوه نقد) رو داشته باشند.
روشهای تجزیه و تحلیل صورتهای مالی
- تجزیه و تحلیل درونی( interal analysis)
- تجزیه و تحلیل مقایسه ای( comparative analysis)
- تجزیه و تحلیل سرمایه در گردش(working capital)
- خطر سنجی ( risk analysis)
نسبت های مالی
نسبت های مالی معمولاً در چهار گروه زیر طبقه بندی شده اند:
- نسبت های نقدینگی: توانایی و قدرت پرداخت شرکت را در مورد واریز بدهی های کوتاه مدت اندازه گیری می کند.
- نسبت های اهرمی: تامین نیازهای مالی از طریق ایجاد بدهی را نشان می دهد. در واقع این نسبتها تعیین می‌کنند که شرکت تا چه حد نیازهای مالی خود را از منابع دیگران تامین نمودهاست .
- نسبت های فعالیت: درجه کارآیی شرکت را در کاربرد منابعش اندازه گیری می کند.
- نسبت های سود آوری: میزان موفقیت شرکت را در کسب سود و طریق تامین آن از محل درآمد، فروش و سرمایه گذاری را مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهد.
نسبت های نقدینگی(liquidity ratios )
به نسبت های که توانایی شرکت را در پرداخت بدهی های کوتاه مدت نشان می دهد گفته می شود که شامل نسبت های جاری و آنی می شود که این دو نسبت بیشتر در زمان تصفیه شرکت کاربرد دارد زیرا در روال عادی شرکت دارایی های جاری بر اساس بودجه وارد و خارج می شوند و این نسبت ها از اهمیت چندانی در تحلیل ها برخوردار نمی‌باشند.
نسبت جاری از تقسیم دارایی های جاری به بدهی های جاری بدست می آید برای این نسبت عدد ۲ مناسب می باشد
نسبت آنی هم از تقسیم دارایی های جاری منهای موجودی کالا و پیش پرداخت ها بر بدهی های جاری بدست می آید که عدد ۱ مناسب این نسبت می باشد
باز هم تاکید می شود که نسبت ها باید بر اساس سیر گذشته و سایر شرکتها تحلیل شوند و این اعداد فقط توافقی می باشد برای مثال ممکن است شرکتی دارای نسبت جاری ۲ باشد که در نگاه اول خوب ارزیابی می شود ولی در مقایسه با سالهای گذشته می بینیم که این نسبت با روندی نزولی همراه بوده است.
فرجه تدافعی :
علاوه بر آن چه که به صورت بدهی در حساب ها نشان داده می شود پرداختهای نقدی به صورت روزانه انجام می گیرند که با حسابهای بدهی ارتباطی ندارند در حالی که از لحاظ نقدینگی و کاهش آن تاثیری مشابه دارند به همین خاطر فرجه تدافعی را هم در بررسی نقدینگی شرکت محاسبه کنیم.
فرجه تدافعی از تقسیم حاصل جمع (وجه نقد + سرمایه گذاریهای کوتاه مدت + حسابهای دریافتنی) به برآورد هزینه های نقدی روزانه عملیاتی بدست می آید
نکته : در هزینه های روزانه هزینه استهلاک محاسبه نمی شود
این نسبت نشان می دهد آنچه در کوتاه مدت قابل وصول استو وجه نقد تکافوی هزینه های چند روز شرکت را می دهد.
فرجه تدافعی شرکت نمونه ۲۷ می باشد به این معنا که اگر شرکت به مدت ۲۷ روز هیچ وجه نقد ورودی نداشته باشد شرکت مخارج این مدت را بدون مشکل می تواند بپردازد.
معایب نسبت های نقدینگی :
نسبت های جاری و آنی بر اساسا انحلال شرکت بنا گذاشته شده اند یعنی فرض شده است که فعالیت واحد تجاری متوقف شده است و تمام دارایی های جاری شرکت به وجه نقد تبدیل شده باشد تا جوابگوی بدهی های جاری شرکت باشد و این در عمل مصداق پیدا نمی کند.
عیب دیگر این نسبت ها این است که به هیچ وجه در این نسبت ها گردش پولی مطرح نیست یعنی کاهش ورود وجه نقد به حساب وجه نقد و خروج نامنظم آن در نظر گرفته نشده است و تاثیر اینها بر پرداخت بدهی ها در نظر گرفته نشده است.
سومین عیب این نسبت ها این است که تاثیر حساب هایی که باعث ایجاد نقدینگی می شوند یعنی حساب های فروش و سود در نظر گرفته نشده اند.
نسبت جاری
نسبت جاری از تقسیم دارایی های جاری بر بدهی های جاری بدست می آید. این نسبت متداول ترین وسیله برای اندازه گیری قدرت پرداخت بدهی های کوتاه مدت است. زیرا از طریق آن می توان پی برد داراییهایی که در طول سال مالی به پول نقد تبدیل می گردند چند برابر بدهی هایی است که درطول سال مالی سررسید آنه فرا خواهد رسید.
نسبت آنی
نسبت آنی ازتقسیم دارایی های جاری منهای موجودی کالا بربدهی های جاری بدست می آید. برای تعیین این که دارایی آنی تا چه اندازه بدهی جاری را فرا می گیرد از نسبت آنی استفاده می شود .
دارایی های آنی آن دسته از دارایی های جاری است که به سرعت قابل تبدیل به نقد است.
در این بررسی برای محاسبه دارایی های آنی، موجودی مواد و کالا، پیش پرداخت ها ، سپرده و سفارشات از دارایی های جاری کسر شده است .
نسبت های اهرمی
نسبت بدهی
این نسبت ازتقسیم جمع بدهی های به جمع دارایی ها بدست می آید. بطور کلی وام و اعتبار دهندگان نسبت بدهی نسبتاً کم را ترجیح می دهند. نسبت بدهی زیاد معمولاً به معنای این است که شرکت برای تامین منابع مورد نیاز ناگزیر از استفاده تسهیلات بیشتری شده است .
نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام
این نسبت ازتقسیم کل بدهی ها به حقوق صاحبان سهام بدست می آید. نسبت فوق نشان می دهد جمع بدهی ها اعم از جاری و بلند مدت چه نسبتی با حقوق صاحبان سهام دارد و یا به عبارت دیگر از لحاظ مالکیت چه رابطه ای بین طلبکاران و سهامداران وجود دارد.
نسبت های فعالیت
نسبت های فعالیت تعیین می کند که تا چه حد مؤسسه منابع خود را به نحو مؤثر بکار می گیرد. این نسبتها مربوط به مقایسه میان حجم فروش و سرمایه گذاری در دارایی های مختلف مانند موجودیها، دارایی های
ثابت ، بدهکاران و غیره می باشد. مهمترین این نسبت های عبارتند از نسبت گردش دارایی ها، نسبت گردش موجودی ،نسبت گردش سرمایه جاری و دوره وصول مطالبات.
نسبت گردش دارایی ها
این نسبت از تقسیم درآمد فروش بر مجموع دارایی ها بدست می آید. نسبت فوق نشان می دهد که چگونه دارایی های یک شرکت به منظور ایجاد درآمد فروش بکار گرفته شده است. -الف) نسبت گردش دارایی ثابت: این نسبت از تقسیم درآمد خالص فروش بر دارایی های ثابت بدست می آید.
نسبت گردش سرمایه جاری
این نسبت از تقسیم فروش خالص بر سرمایه در گردش بدست می آید. هدف از این بررسی تعیین این است که آیا مقدار سرمایه در گردش ، کافی و متناسب با حجم فروش و فعالیت واحد است یا خیر؟ نسبت فوق نشان می دهدکه سرمایه در گردش چگونه در مسیر فروش بکار رفته است.
دوره وصول مطالبات:
دوره وصول مطالبات از تقسیم متوسط مطالبات به فروش نسیه روزانه بدست می آید. درصورتیکه حساب فروش نسیه از فروش نقدی تفکیک نشده باشد می توان بجای فروش نسیه فروش روزانه را بکار برد. البته این کار از دقت نتیجه می کاهد ولی در مؤسساتی که میزان فروش نقد و نسیه به نسبتی ثابت باشد و در خط مشی فروش نسیه تغییراتی بوجود نیامده باشد، نتیجه را میزان مورد استفاده قرار داد.
نسبت های سود آوری
نسبت های سودآوری نشانگر این است که مؤسسه تا چه حد بطور مؤثر و مطلوب اداره می شود و در واقع میزان موفقیت شرکت را در تحصیل بازده خالص نسبت به درآمد فروش یا نسبت به سرمایه گذاری ها اندازه گیری می کند. مهمترین آنها عبارتند از : بازده دارایی ها ، بازده حقوق صاحبان سهام و حاشیه سود به فروش
بازده دارایی ها
این نسبت از تقسیم سود خالص بر جمع دارایی ها بدست می آید. برخی از تحلیل گران این نسبت را شاخص نهایی برای تشخیص کفایت و کارایی مدیریت در اداره امور واحد تجاری می دانند. نسبت مزبور بازده ای است که شرکت برای کلیه سرمایه گذاران و اعتبار دهندگان تحصیل کرده است.
بازده دارایی ها
این نسبت ازتقسیم سود خالص بر جمع دارایی ها بدست می آید. برخی از تحلیل گران این نسبت را شاخص نهایی برای تشخیص کفایت و کارایی مدیریت در اداره امور واحد تجاری می دانند. نسبت مزبوربازده ای است که شرکت برای کلیه سرمایه گذاران و اعتبار دهندگان تحصیل کرده است.
بازده حقوق صاحبان سهام
این نسبت از تقسیم سود خالص بر حقوق صاحبان سهام بدست می آید. صاحبان سهام واحد تجاری این نسبت را مهمتر از سایر نسبت ها میدانند .زیرا نتیجه ای را که از سرمایه گذاری آنان بدست آمده است نشان میدهد.
بازده فروش
این نسبت از تقسیم سود خالص بر فروش خالص بدست می آید. این نسبت نشان میدهد از هر یک ریال فروش چه مقدار سود (بر حسب درصد) تحصیل شده است.
